2942 sayılı kanunun 7. maddesi gereği kamu yararı gözetilerek gerçek ve özel hukuk tüzelkişilerin mülkiyetlerinde bulunan taşınmazlara filli el konulması işleminin başlatılmasına kamulaştırma denilmekte.
Dikkat edilirse burada gerçek veya tüzel kişilerin taşınmazlarına el konulmasının tek nedeni kamu yararıdır.
Kurumlar yaptıkları iş gereği ( Karayolları, DSİ, Belediyeler, TCDD, Havayolları vb gibi ) el koyacakları yerleri bir bedel karşılığı satın alma yoluna gider. Satın almada taşınmazların kıymet takdirini önce, varsa kamulaştırmayı yapan kurumdaki bilirkişilerce yoksa o il yada ilçedeki mahkemece belirlenen ve TMMOB’ inden bilirkişi belgesi bulunan teknik elemanlarca yapılır
04-08 Mayıs 2009 tarihleri arasında bir haftalığına Ankara’da değişik illerden gelen ve bulunduğu illerde bilirkişilik yapan yaklaşık 25 kişilik bir gurupla kursa katıldım.
Kursa gelen kişiler bulundukları illerde nasıl bir uygulama yaptıklarını, karşılaştıkları ilginç olayları, satın alamama durumunda mahkeme yolu ile satın alma yoluna gidildiğini ve mahkemece getirilen bilirkişilerin verdiği inanılmaz komik kararlar ve olaylar anlatıldı. Kursta Ankara Ziraat Fakültesinden Hocalarımız da uygulamanın nasıl olması gerektiği konusunda güzel sunumlar da bulundular. Çok hararetli ve tartışmalı sahneler oldu.
Özellikle Mahkemece getirilen ve kamulaştırılacak taşınmaz malın bulunduğu yerdeki bilirkişilerin aynı yörenin insanı olması neticesinde tespit edilen fiyatların, nasıl soyguna dönüştüğü ve haksız mal edinme aracı olduğu, kanunun boşluğundan yararlanarak akıl almaz kararlar alan bilirkişiler, birilerine bir şeyler vermek için, kamu yararı için gittiği fiyat tespitine, kamunun parasını nasılda dağıttıkları örneklerle anlatıldı.
Ülkenin her köşesinde değişik ve yanlış uygulamaların neticesinde her yıl trilyonlarca kaynak birilerini zenginleştirmek için aktarılıyor.
Bu yanlış karar vermenin nedeni ya konuyu tam bilmeyen kişilerce yürütülmesi, ya da bilirkişilerin art niyetli olması.
Bana göre, kendi karşılaştığım olaylar ve bu kurs da dinlediklerime göre, ülke genelinde bilirkişilik yapan teknik elemanlarımızın ciddi manada bilgi, belge ve tecrübe eksikliğinden kaynaklandığı.
Öyle ya, Tarım arazisine arsa diyen, buğdayın kilo değerin 1.20 TL alan, Karayemiş Ağacını tek yıllık bitki gören, kapitilizasyon faiz hesaplamasını ilk kez duyan, peyzaj ürünlerine de fiyat nı verilirmiş diyen, maden ocaklarını tarım arazisi bilen vb kişilerin vereceği değer ne kadar isabetli olur ki.
Diğer bir gariplikte hâkimlerimizin, bilirkişilerin bu değerlerin doğruluğunu hiç araştırmaması, emsal değer olarak belirlenen arsalara gidip bakmadan karar vermeleri.
Kısacası bu ülkede bilirkişi saçmalığından dolayı her yıl trilyonlarca para birilerine hiç hak etmediği halde dağıtılıyor.
Peki çözüm ne?
Eğitim….Eğitim..Eğitim.
Diyeceksiniz ki, bunlar zaten eğitimli değil mi her biri bir üniversite bitirmiş. Ne zaman düzelecek?
Üniversitelerdeki hocalarımız ne zaman siyaseti ve birilerine gaz vermeyi bırakır, milletin giyim kuşamı ile uğraşmaz ve asıl görevi olan eğitime dönerlerse, belki o zaman düzelir.
Facebookta paylaş
Twitter'da paylaş
Google+'da paylaş!
Pinterest'te paylaş!