Çocuğunuz Sınavlara Girmeden Bu Yazıyı Okuyunuz

İnandım, çalıştım, başaracağım. Bir yıl boyunca düzenli olarak çalıştım ve elimden gelenin en iyisini yapmaya gayret ettim. Öğrendim, uyguladım ve tekrar ettim. Konu eksiklerimi kontrol ettim ve binlerce soru çözdüm. Soruları çözer gibi yapıp kendimi kandırmadım. Deneme sınavlarına girdim ve iyi puanlar aldım. Bu puanları tesadüfen değil çalışarak aldım. Yapamadığım soruların cevaplarını hemen öğrendim ve konu açıklarımı tamamladım. Soruların cevaplarını o kadar iyi biliyorum ki, sınavlardan sonra artık kaç netim olacağını tahmin eder duruma geldim.

Bazen yoruldum, üzüldüm, erken kalktım, bazen ağladım, terledim, yağmurda ıslandım. Fakat geriye dönüp baktığımda gerçekten öğrendiğimi ve “nasıl öğrenildiğini öğrendim”. Çalıştım, çözdüm, bildim, başardım. Beynim bana sürekli yardımcı oldu. Ellerim, ayaklarım, gözlerim ve bütün organlarım başarım için ter döktü. Ben bir takım olarak bütün vücudumla çalıştım ve “başarmayı öğrendim”. Ailem ve öğretmenlerim benim başarmam için emek harcadılar. Defalarca denemeler yaptım ve hep birbirine yakın puanlar aldım. Panik yapıp soruları kaydırmazsam veya hasta olup dengemi kaybetmezsem inşallah başaracağımı biliyorum.

Mutluyum çünkü, “başarmayı öğrendim”. Mutluyum çünkü, elimden gelenin en iyisini yapmaya çalıştım. Kaderime razıyım. Ben başkasıyla değil kendimle yarıştığımın farkındayım.

Beynime, kalbime güveniyorum. Bildiklerime güveniyorum. “Acaba başarabilir miyim” diye düşünmüyorum, çünkü daha önce binlerce kez başardım.

Ve bugün sınavdan bir gün önce artık çalışmayı bıraktım. Gezip dolaşıyorum ve eğleniyorum ve başaracağıma inanıyorum.

Sınav akşamı geldi ailemle hoşça vakit geçiriyorum ve başaracağıma inanıyorum. ÖNCE KENDİME, SONRA ALLAH’a güveniyorum. Çalıştım ve beyin tarlasını bir yıldan beri ektim. Elimden geleni yaptım. Sel, fırtına, hastalık, kaza, bela, ecel gelmediği müddetçe inşallah başaracağıma inanıyorum.