Okul zili herkes için neşe ile çalmaz. Bazıları için acı haber getiren bir tren düdüğü gibi çalabilir. Bu günlerde yalnızca kendimizi değil muhtaç olan insanları da düşünmenin zamanıdır.
Bir gün, bir öğrencimin okula gidip gelmek için dolmuş parasının olmadığını ve haftalardan beri öğle yemeği yemeden aç acına durduğunu öğrendiğimde çok üzülmüştüm. Bu bilgiye sınıfta yaptığım isimsiz bir ankette ulaşmıştım. Hala bu öğrencimin kim olduğunu bilmiyorum. Evine gitmek için saatlerce yürüdüğünü söyleyen bu öğrencim bulabildiği kullanılmış kitaplardan sınavlara hazırlanıyordu. O kadar onurlu idi ki ismini bile yazmamıştı.
Babası annesinden ayrı yaşayan başka bir öğrencim ise annesinin yanında kalıyordu. Fakat ev kiralarını ödeyecek paraları yoktu. Anne, üzgün, perişan ve işsiz bir şekilde çocuğunu okutmaya çalışıyordu. Yiyecek ekmeğe muhtaç olan bu öğrencimi rica minnet bir dershaneye ücretsiz kayıt yaptırdık. Fakat yiyecek ekmeğe muhtaç olan bu çocuk sokaklarda çalışmaktan dershaneye de düzenli olarak devam edemedi.
Ülkemizin farklı kesimlerinde farklı yaşam şartları var. Bütün öğrencilerin sıcak yuvaları veya şefkatli anne babaları yok. Bir dilim ekmek, sıcak bir çorba bulamayan bu çocuklar imkânsızlıklar içinde sınavlara hazırlanmaya çalışıyor.
Marka ayakkabı ve giyecekler giyen, özel arabalarla en özel dershanelere, anne babaları veya özel şoförleri tarafından bırakılan öğrenciler ne kadar şanslı olduklarının acaba farkındalar mı? Kameralı teflonların en son modelini beğenmeyen, en son basılı kaynaklara ulaşabilen, bilgisayara ve internet erişimine sahip, haftalığı 50- 100TL’yi bulan öğrencilerimiz pek de az değil. Acaba bu varlıklı öğrencilerimiz, yokluklar içinde yüzen ve ayağına delik olan ayakkabısından suların sızdığı ve okulunda yakacak kömürü olmayan öğrencilerin durumunu hayal edebiliyorlar mı? Söylemesi kolay olan bu sözleri anlaması çok zordur. Yaşamayan bilmez. Evinde sobası olmayan insanların halini anlamak kolay değildir. İşte bu yönüyle okulda alınacak puanların iyi bir lise veya bir üniversite kazanmak için yeterli olacağı bir sınav sistemi üzerinde çalışmak çok mantıklı ve makuldür. Çünkü her öğrencinin dershaneye gitme imkânı bulunmamaktadır.
Bir de evinde hastası olan ve gözyaşı döken öğrenciler var ki, onların çektiği acı da katlanılır gibi değil. Siz, kızı trafik kazası geçirdiği için gözyaşı döken bir annenin durumunu anlayabilir misiniz? Dünyası alt üst olan böyle bir ailenin diğer kardeşlerinin sınava nasıl hazırlandığını tahmin edebilir misiniz? Bu durumda olan bir öğrencinin hayata tutunması için çaba göstermenin ne demek olduğunu ancak yaşayan bilir.
Bir eli yağda, bir eli balda olan öğrencilerin, ellerinde olanın kıymetini anlayabilmek için birazcık kafalarını kaldırıp etraflarına bakmaları gerekiyor. Hastanelerde inleyen hastaların, yokluktan ağlayan yetimlerin sesini işitmek gerekiyor. Bunun için hastanelere kısa ziyaretler yapmanız yararlı olur.
Sizler sosyal duyarlılık ve yardım projeleri yaparak düşkünleri anlamaya çalışabilirsiniz. Böylece yardım ederken kendi kalplerininiz sevgi ve merhamet ile yumuşadığını görme şansını yakalayabilirsiniz. Bu ücret, yapılan küçük yardımın karşılığı olarak çok pahalı bir kazanç olarak size dönecektir.
Kıyaslama yapmak, sizin elinizdeki nimetlerin değerini anlamanızı sağlar. Böylece gurur, kibir, tembellik gibi hastalıklarınız varsa tedavi edebilirsiniz. Ümitsizliğinizi, uyuşukluğunuzu üzerinizden atıp şükrederek yeni bir öğretim yılına yeni bir coşku ile başlayabilirsiniz.
Yeni eğitim öğretim yılı eğitim camiamıza, öğrencilerimize, velilerimize ve milletimize hayırlı olsun.
Facebookta paylaş
Twitter'da paylaş
Google+'da paylaş!
Pinterest'te paylaş!