Ülkemizde yaşanan ve hala devam eden toprak kaybı diğer bir ifade ile bilinçsiz kullanımla gelen toprak erozyonu, son yıllarda çeşitli sebeplerle hızlanmıştır.Bu değerli örtü toprağının 1 cm2'si 100-200 bin yılda oluşan ve bir gramında milyonlarca bakteri taşıyan ve kıymetini göz ardı ettiğimiz toprak parçası. Bitkisel ve hayvansal hayatın gereği olan, olmazsa olmazı toprağın kaybını görmezden gelmemiz affedilir gibi değil.
Düne kadar kendi kendini besleyen nadir ülke konumundan ithal eden ülke konumuna düşmemizin izahını yapmak için iyi düşünmemiz gerekmektedir. Son on yılda tarım üretimindeki azalma, meraların tahribatı, hayvancılığın etkin kullanılamaması doğal olarak ülke ekonomisini de etkilemiştir. Aslında en az yatırım gibi görünen fakat bilinçli eğitimin verilememesi, ekonomik gücü ve en az çevreye verdiği tahribatı olan bir sektör olan hayvancılığımız bile S.O.S verirken; son zamanlarda iklimsel değişikliklerle bu insanlar ne yapacaktı. Yeşil örtü ve canlı toprakların azalması yağışların dengeli olmaması karşısında ne yapacaklar. En kolay olanı yapıp geçinmek için kente göç etmek.
Her yıl ortalama olarak bir milyon kişi göç ediyor. Bazen her şeyini bırakıyor, bir kısmı yanına alabildiğini traji komik neredeyse balkonda tavuk besler duruma gelebiliyor. Neden böyle yapıyor? Neden geçinmek için köyünü terk ediyor?
Kente gelen bu insanlar varoş tabir ettiğimiz yeni yerleşimler oluşturuyor. Bunların istekleri başlıyor. Nedir bunlar yerel yönetimlerden Yol Su Elektrik. Bittimi bitmedi... Okul, Cami, Hastahane v.b. Sonuçta Hükümetlerin ve yerel yönetimlerin yatırım programları bu problemleri cözmeye kayıyor. Jeolojik ve biyolojik dengeler olumsuz yönde etkilenirken iklimsel bozulmalarla ülkenin yerel yönetimleri ve hükümetlerin sorunları başlıyor. Yaşanan olumsuzluklara bilinçlilik ve eğitimsizlik eklenince toplusal farklılıklar beraberinde geliyor. En azından sivil toplum kuruluşları bu olayın önüne geçmek için her şeyi devletten bekleme yerine el atsa bir nebzede olsa iyileşmeye yönelik bir ışık doğacaktır.
Bilinçlendirilen toplum elbette önce kendine saygı duymayı bilecek. İstanbul örneğini verdiğimizde bu kentin suyunu temin eden su havzaları geniş bir alanı teşkil etmesine rağmen oldukça dağınık halde bulunmaktadır. Bu havzaların etrafına baktığımızda yapılaşmalara göz yumulmuş şimdide bunlar uzaklaştırılmaya çalışılıyor. Beraberinde sorunlar çıkıyor çünkü geçmiş zamanda göz yuman yönetimler yarını iyi etüt edememişler. Yağma tabir ettiğimiz kamu veya halk dilinde hazine arazileri işgalden kurtulamamış.
Şimdi de İstanbul'da susuzluk problemi yaşanıyor aynı şekilde diğer büyük şehirlerde olduğu gibi. Çözüm olarak km.lerce uzaktan kente atıl olarak tabir ettiğimiz nehirlerin akış yönü değiştirilmek suretiyle su verilmeye çalışılıyor. Bir taraftan kuyu suları ile şehirde yaşanan susuzluğa çareler aranıyor. Nehirlerimizde sanayi kuruluşlarının duyarsızlığı ve enpatisizliği kirlenmenin ana sebebi olmuş ve önüne geçilememiş. Hatta Melende yaşanması muhtemel olumsuzluğu meslektaşım ve sitemizin köşe yazarlarından Kenan ALBAYRAK, kamu oyuna sunmuş. Peki diğer bilinmeyen fakat var olan olumsuzluklara kim dikkat çekecek. Sanayi toplumu olmak veya bu araziden patates yerine otobil üretilecek diyecek kadar geleceği karartan tüketim ekonomisine bir yerde dur demek gerekmez mi?.Çünkü bizler mirasımızı kötü kullanan bir nesil olmaktan çıkıp geleceği teminat altına alan bir toplum olmamızın henüz geçmediğine inanıyoruz.
Facebookta paylaş
Twitter'da paylaş
Google+'da paylaş!
Pinterest'te paylaş!