Optimum gelişme ve verim için toprakta yeterli oksijeni sağlayabilecek havalanmaya ihtiyaç bulunmaktadır. Besin elementlerinin ve suyun yeteri kadar sağlandığı bir bölgede, istenilen verim, sık sık topraktaki oksijen yetersizliği tarafından sınırlandırılacaktır.

 

Diğer yandan aşırı havalanma koşulları, toprağın hızlı bir şekilde kurumasına ve mevcut organik maddenin hızlı bir şekilde oksitlenip, yarayışsız hal almasına neden olur. Uygulamalarda bu gibi durumlarla; kaba bünyeli topraklarda, organik topraklarda ve kuraklık dönemlerinde rastlanır. Toprakların zamansız ve aşırı kültüvasyonuda (işleme) yüksek buharlaşmaya, dolayısıyla su israfına neden olacaktır. Ilıman ve ağır bünyeli topraklarda (SC, C) daima havalanma ve drenaj problemi gözlenir. Pratik bir kural olarak; toprakta %10'luk bir havalanma ihtiyacı karşılamaktadır.        

         Toprak havalanması genelde diffüzite ile gerçekleştiğine göre bunu etkileyen faktörler, toprak havasının kontrolünde üzerinde durulması gerekli olan faktörlerdir. Bu faktörlerin başlıcaları; strüktür(yapı), nem içeriği ve sıcaklıktır. (diffüzite: suyun çok olduğu yerden, az olduğu bölgeye emilmesi)   

         Toprak profilindeki hava dolu gözenek miktarı ve gözeneklerin büyüklük dağılımı; gaz diffüzitesine önemli etkide bulunur. Toprak içindeki gaz dağılımı, nem içeriği ile de ilgili olduğu için ikisini birlikte değerlendirmek gerekir. Sıkışık bir toprak kabuğu veya tabaka kuru olduğunda havalanma açısından bir problem oluşmamaktadır. Ancak ıslak oldukları koşullarda, nemi tutarlar ve difüzyonu engellerler. Toprakta iyi bir strüktür oluşumuna etki eden organik madde ilavesi ve malç uygulamaları, aynı zamanda havalanmaya da hizmet eder.

         Havalanmanın yüksek taban suyu ile sınırlandırıldığı koşullarda drenaj müdahalesi tek yoldur. Drenaj sonucunda toprak havalandığı gibi ısısı da artacaktır. Böylece toprak biyomasları gelişip, biyolojik ortam iyileşecektir. Aşırı su varlığında dekantasyon gözlenebilir. Böylece gözenekler tıkanır, havalanma durur. Son derece olumsuz bir ortam gelişir.

         Ülkemiz topografyası engebeli olduğu için, yöresel olarak tedavi şartları değişir. Örneğin düz ve düşük kota sahip alanlarda aküfer gayet muntazam ve taban suyu yüksektir. Yüksek kotlu yerlerde ise kısmen toprak yapısı ince bünyelidir (SC) . Su varlığı aleyhine birçok faktör vardır. Toprak fiziğini iyileştirmek için organik madde ilavesi ve malç uygulaması en pratik yöntemlerdir. Daha çok su için ağaç dikelim...

                                                                                                       Vesselam.

Facebookta paylaş
Twitter'da paylaş
Google+'da paylaş!
Pinterest'te paylaş!