Bilindiği gibi Ağaçlandırma ve Erozyon Kontrolü Seferberliği Eylem Plânı (2008-2012) Çevre ve Orman Bakanlığı tarafından hazırlanmış ve Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe girmiştir.
Seferberlik beş yıllık dönemde, 2 milyon 300 bin ha'lık alanda çalışma yapmayı öngörmekte ve bu alanın 1 milyon 683 bin hektarını Rehabilitasyon Çalışmaları oluşturmaktadır. Ağaçlandırma ve Erozyon Kontrolü Çalışmaları ise 252 bin ha ağaçlandırma ve 327 bin ha erozyon kontrolü olmak üzere, toplam 579 bin hektardır. İsmi, amacı ve kapsamı;
Ağaçlandırma ve Erozyon Kontrolü adı çerçevesinde yapılandırılmış olan böyle bir çalışmanın, odak noktasının ülkemizde önemi her geçen gün artan ve önceki yazımda da (Verimsiz Ormanlarımızı Artık Görelim) önemine dikkat çekmeye çalıştığım Rehabilitasyon Çalışmalarına ayrılmış olması Rehabilitasyon Çalışmalarının öneminin henüz ülkemizde salt olarak ele alınamadığının ve galiba yeterince kavranamadığının bir göstergesidir.
Çalışmanın yine de rehabilitasyona önem vermesi ve bu konuya ağırlıkla eğilmesi durumun farkında olunduğunun önemli bir göstergesidir. Ancak daha önce de belirtmeye çalıştığım gibi “Sahip olduğumuz rehabilitasyona muhtaç alanlar verimsiz değil antropojen faaliyetlerle “VERİMSİZLEŞTİRİLMİŞ” alanlardır. Bu alanlarımızın karakterine baktığımızda genellikle başta Bozuk Baltalıklar olmak üzere, Çalılıklar ve Açık alanlar dikkati çeker. Bölgesel bazda da Karadeniz, Ege ve Akdeniz Bölgelerimizin sahil kesimlerini kaplayan ormanlık alanlarımız hemen hemen Verimli Orman alanlarımızın tamamını oluşturmaktadır. O halde Verimsiz olarak nitelendirdiğimiz alanlar İç Anadolu ve Güneydoğu Anadolu gibi Kurak ve Yarıkurak Alanlarımızda bulunmaktadır ki bunun sonucunda karşımıza KURAK VE YARIKURAK MINTIKA ORMANCILIĞI çıkmaktadır. Yani bu alanlara uygulanacak müdahale şekli tamamen farklı bir teknik, hassasiyet ve plan gerektirmektedir." Ağaçlandırma ve Erozyon Kontrolü ile gerek mali kaygılar, gerekse uygulamada kolaylık sağlamak üzere iç içe geçirilmesi yanlış ve olumsuz sonuçlar doğurabilecektir.
Zira ülkemizde gerekli ekolojik, sosyokültürel ve ekonomik şartlar öngörülmeden her ne kadar iyi niyet ve amaçlar güdülerek yapılırsa yapılsın Ağaçlandırma ve Erozyon Kontrolü, Rehabilitasyon Çalışmaları (ki bu konu ülkemizde daha çok Bozuk Sahaları ve özellikle Baltalıkları Koruya Tahvil eksenine odaklanmıştır) gibi konularda bazı sıkıntı ve deneyimsizlikler yaşandığı bir gerçektir. Bu itibarla alanın doğru tanımı, toprağın aktüel durumunun tespiti ve ondan beklenebileceklerin hele ki Kurak Alanlarımızda fazla olmaması,…vb. teknik konular; halkın istekleri ve ekonomik faaliyetlerinin yönelimi,…vb. sosyal ve ekonomik konular; yasal altyapının yeterliliği ve ihtilaflar halinde çözüm üretebilme, adil karar alabilme mekanizması,… vb. hukuki konular iyice irdelenmelidir.
Burada özellikle teknik manadaki hassasiyetlere dikkati çekmek şarttır. Zira çalışmanın başarıya ulaşması yolunda her ne kadar salt Teknik Başarı yeterli olmasa da işin özü yine de burada toplanmaktadır. Rehabilitasyon Çalışmalarımız daha gerçekçi, daha lokal ve entasitesi yüksek bir mecrada yürütülmeli, çeşitlendirilmeli (ekolojik yenileme, geri kazanım, ıslah gibi) diğer ülkelerdeki ve özellikle bizimle aynı coğrafyadaki örnekleri dikkatle incelenmeli ve uygulamalarda yer bulmalıdır. Bu amaçla bir sonraki yazımda Kuzey Afrika ve Batı Asya’daki Kurak ve Yarıkurak Akdeniz Ekosistemlerinde Restorasyon ve Rehabilitasyon Çalışmaları (Ekosistem Restorasyonu – Exclosure, Afforestation – Reafforestation, Rehabilitasyon) ve Örneklerine ilişkin bazı uygulamalar ve edinilmiş deneyimler hakkında bilgiler vermeye çalışacağım.
Saygılarımla…
Facebookta paylaş
Twitter'da paylaş
Google+'da paylaş!
Pinterest'te paylaş!