Ülkemizde Tarım ürünlerinin üretim-tüketim organizasyonunu Tarım Bakanlığı üslenmiş durumunda. Aslında bu da ne kadar doğru tartışılır. Günümüz şartlarında tarım ürünlerinde dışa bağımlı olmayan, kendi kendine yeten ülkelerin üretim yapmaktan çok planlama ve denetleme yaptığı biliniyor. Ülkemizde maalesef tarım iyi yürütülmüyor. Planlama ve denetleme yok. Bakanlık bu sene ak dediğine gelecek yıl kara diyebiliyor.Tarımda bu belirsizlik ve güvensizlik çiftçilerde tarımda yatırım yapmamaya yöneltiyor.
Örneğin bu sene TMO ‘ nun hesaplarında fındık alımı yok iken, öldük kaldık,asarız keseriz tehditleri ile TMO yine işe elini soktu.Soktu da ne oldu, ne fındık üreticisi memnun,ne tüccar memnun.Fiyat düştü maliyetimizi karşılayamıyoruz diyen çiftçiye, dışarıda ciddi rakipler geliyor ve Pazar daralıyor diye sızlan tüccara yaranabildi
Bakanlık Fiskobirliğe el atmakla büyük hata etti dahası çiftçiler arasında ayrımcılık yaptı. İşi ağzına gözüne bulaştıran fiskobirliğe, zamanında gerekli denetlemeyi yapmayarak, sen çekil bu işi ben yaparım dedi ama o da olmadı. Zamanında bir yazı yazmıştık ( Devlet taban fiyat belirlemek zorunda mı? Diye ) ama o zaman da bize kızmışlardı
TÜİK, 2008 birinci tahmini bitkisel üretim verilerini cuma günü açıkladı. Tahmini verileri bir önceki yıllar ile karşılaştırıldığında nasıl bir curcuna yaşandığı gözler önüne seriliyor. Üretimde palansızlık her sene çiftçilere zarar ettiriyor. Bu sene para eden bir ürüne gelecek yıl çitçilerin büyük bir kısmı ona yönelince arz fazlalığından dolayı herkes zarar ediyor.Gelecek yıl zarar eden ürünün ekilmesiyle, üründe azalma olduğundan talebi karşılayamayan ürün iyi kar getiriyor.
Yeşil Mercimek bitmek üzere. Her sene 150 bin ton dışarıdan alınarak ülke ihtiyacı olan 300 bin mercimek karşılanıyordu.Oysa 1985 li yıllarda Yeşil mercimek üretimimiz 600 bin ton olup yurt dışına 300 bin ton mercimek satıyorduk.O yıllarda TMO’nun ciddi mana da alım ve satış organizasyonu vardı.TMO dış ülkelerden Pazar buluyor,bulunan pazara aldığı mercimek yollanıyordu.Üretici iyi para kazanıyordu. İçanadolu’da yaklaşık 8 il bu konuda iyi deneyim de kazanmıştı. Ancak 1990 l yıllarında devlet bu işi bıraktı. Hem de hiçbir plan ve program yapmadan.
Üreticiyi yönlendirecek, malını alıp pazarlayacak birlik, kooperatifler kurdurmadan. Ürettiği bir anda elinde kalan küçük çiftçiler bu işten istemeyerek vaz geçtiler. Şimdi ayni akıbet kırmızı mercimeği bekliyor.
Devlet neden kendi çiftçileri arasında ayrım yapar. Fındık üreticisi mağdur olmasın diye zararına ürün alacaksın. Diğer çiftçiye sen mercimeğinle öl diyeceksin. Fındık stratejik ürünmüş. Dış satımdan iyi kazanç getiriyormuş. Diğerleri getirmiyor mu? Kimin sesi çok çıkar kim daha çok tehdit ederse ona göre mi TMO alım yapıyor biz de bilelim.
Korkmaz MERT
Facebookta paylaş
Twitter'da paylaş
Google+'da paylaş!
Pinterest'te paylaş!